Amperomierz służy do mierzenia natężenia prądu. Możemy go podzielić na dwa typy: analogowy i cyfrowy. Mierniki analogowe wykorzystują różne ustroje, takie jak magnetoelektryczny do pomiaru prądu stałego i elektromagnetyczny do pomiaru prądu przemiennego. Dokładność tych przyrządów pomiarowych jest określana przez ich klasy, z których najczęściej spotykaną jest klasa 0,5. Amperomierze podłącza się szeregowo do obwodu.
Woltomierz jest używany do mierzenia napięcia. Podobnie jak amperomierz, dzieli się na typy analogowe i cyfrowe. Mierniki analogowe wykorzystują ustroje magnetoelektryczne do pomiaru prądu stałego i elektromagnetyczne do pomiaru prądu przemiennego. Klasy mierników określają ich dokładność, a najczęściej spotykaną jest klasa 0,5. Woltomierze podłącza się równolegle do obwodu.
Watomierz służy do mierzenia mocy. Możemy go podzielić na typy analogowe i cyfrowe. Mierniki analogowe wykorzystują ustroje magnetoelektryczne do pomiaru prądu stałego i elektromagnetyczne do pomiaru prądu przemiennego. Klasy mierników określają ich dokładność, a najczęściej spotykaną jest klasa 0,5. Watomierze podłącza się do obwodu poprzez połączenie cewki prądowej szeregowo i cewki napięciowej równolegle.
Dla większości przyrządów pomiarowych wskaźniki klas powinny być wybrane z ciągu wartości: 0,05 ; 0,1 ; 0,2 ; 0,3 ; 0,5 ; 1 ; 1,5 ; 2 ; 2,5; 3; 5. Za wyjątkiem omomierzy, nie stosuje się oznaczania przyrządów pomiarowych klasą gorszą niż 5. Klasa gorsza niż 5 oznacza, że mamy do czynienia nie z przyrządem pomiarowym, ale ze wskaźnikiem
Pomiar bezpośredni to taki, który wykonujemy za pomocą miernika, natomiast pomiar pośredni to pomiar rezystancji. Oznaczenia są następujące:
Błąd bezwzględny obliczamy jako różnicę między mierzoną a rzeczywistą wartością:
ΔM = M - R
Błąd względny to stosunek błędu bezwzględnego do rzeczywistej wartości mierzonej (wówczas mówimy o błędzie względnym rzeczywistym) lub do mierzonej wartości (wówczas mówimy o błędzie względnym nominalnym). Błąd ten wyrażamy zazwyczaj w procentach i służy do porównywania dokładności metod lub narzędzi pomiarowych.
Wartość współczynnika k zwykle wynosi od 2 do 3, w zależności od przyjętego rozkładu prawdopodobieństwa i poziomu ufności. W praktyce najczęściej przyjmuje się rozkład normalny:
k = 3, p = 99,74%
W piątym etapie procesu obliczania niepewności pomiarowej, wyniki obliczeń są zaokrąglane, a następnie podawany jest końcowy wynik pomiaru wraz z niepewnością. Istotne zasady do zapamiętania to:
Przykładowe prawidłowe zaokrąglenia:
W przypadku prądu stałego, możemy zwiększyć zakres pomiarowy amperomierza magnetoelektrycznego. Robimy to poprzez równoległe podłączenie do układu o znanym zakresie prądowym i wewnętrznej rezystancji, dodatkowej rezystancji (zwanej bocznikiem). Rezystancję bocznika obliczamy ze wzoru:
Rezystancję bocznika obliczamy ze wzoru:
$$Rb = \frac{Ra}{n-1}$$
Podobnie, możemy zwiększyć zakres pomiarowy woltomierza magnetoelektrycznego. Robimy to poprzez szeregowe podłączenie do miernika o znanym zakresie napięciowym i wewnętrznej rezystancji, dodatkowego rezystora (zwany posobnikiem). Rezystancję posobnika obliczamy ze wzoru:
Rezystancję posobnika obliczamy ze wzoru:
$$Rd = Rv(n-1)$$
Gdzie:
Elementy idealne to takie, które nie wykazują żadnych strat energii. Rezystory nie nagrzewają się (a więc nie zwiększają swojej oporności), cewki i kondensatory nie mają oporności, a przewody są doskonale krótkie, aby nie wprowadzać dodatkowej oporności do układu. W takim układzie nie ma strat mocy.
W rzeczywistości jednak każdy element ma pewne niedoskonałości. Rezystory nagrzewają się i tracą moc, kondensatory mają oporność (szczególnie widoczne jest to na przykładzie nóżek kondensatora i dwóch płytek oddzielonych dielektrykiem), podobnie jak cewki (które są w końcu nawiniętym przewodem). Nie ma więc 'czystych' cewek ani 'czystych' kondensatorów. Cewki rzeczywiste oznaczane są jako LR, a kondensatory jako CR.
Elementy pasywne to te, które nie generują energii elektrycznej. Zaliczamy do nich rezystory, kondensatory, cewki, transformatory (cewki sprzężone magnetycznie) - charakteryzują się tym, że tylko pobierają energię elektryczną. W przypadku rezystorów energia ta jest przekształcana na ciepło, w przypadku kondensatorów jest magazynowana w polu elektrycznym, a w przypadku cewek jest magazynowana w polu magnetycznym wokół cewki.
Elementy aktywne to te, które umożliwiają przekształcanie energii elektrycznej. Do elementów czynnych zaliczamy między innymi sterowane źródła prądu, sterowane źródła napięcia, półprzewodniki (tranzystory, tyrystory). Elementy czynne dzielimy na cztery grupy:
Wartość skuteczna prądu przemiennego jest to wartość prądu stałego, który w jednakowym czasie wywołałby taki sam efekt cieplny jak prąd przemienny. Innymi słowy, jeżeli prąd przemienny przepływa przez opornik, to energia cieplna wydzielana przez ten opornik jest taka sama, jak gdyby przez ten sam opornik przepływał prąd stały o wartości skutecznej prądu przemiennego.
W obwodach elektrycznych, moc może być zarówno pochłaniana, jak i dostarczana. Elementy obwodu, które pochłaniają moc (tj. moc jest większa od zera), są odbiornikami energii elektrycznej. Przykładami mogą być żarówki, silniki, komputery itp. Z drugiej strony, elementy, które dostarczają moc (tj. moc jest mniejsza od zera), są źródłami energii elektrycznej. Przykładami mogą być baterie, generatory, panele słoneczne itp.
Schemat obwodu elektrycznego jest graficzną reprezentacją obwodu, gdzie poszczególne elementy są reprezentowane przez symbole. Na przykład:
Definicja pierwszego prawa Kirchhoffa, zwanego także prawem prądowym, brzmi następująco: Suma natężeń prądów wpływających do węzła obwodu elektrycznego jest równa sumie natężeń prądów wypływających z tego węzła[^1^][1].
Przykład: W obwodzie prądu elektrycznego natężenia prądy wpływających to 3A oraz 7A. Natężenie pierwszego prądu wypływającego to 5A. Jakie będzie natężenie drugiego prądu wypływającego? Z pierwszego prawa Kirchhoffa: I_1 + I_2 = I_3 + I_4 a zatem, przekształcając: I_4 = I_1 + I_2 - I_3 i podstawiając: I_4 = 3A + 7A - 5A otrzymujemy ostatecznie I_4 = 5A[^1^][1].
Drugie prawo Kirchhoffa brzmi następująco: Suma algebraiczna zmian potencjałów w obwodzie zamkniętym jest równa zeru[^2^][4].
Przykład: Dany jest obwód przedstawiony na rysunku. Dane są także: ε₁, ε₂, R₁, R₂, R₃, a opory wewnętrzne ogniw są pomijalne. Prawa Kirchhoffa umożliwiają obliczenie natężeń prądów, jakie płyną w oczkach tego obwodu[^2^][4].
Prawo Ohma mówi, że natężenie prądu płynącego przez przewodnik jest proporcjonalne do napięcia na jego końcach, jeżeli temperatura pozostaje stała. Można to zapisać za pomocą wzoru:
I = U / R
Gdzie:
Załóżmy, że mamy przewodnik o rezystancji 5 omów, przez który płynie prąd o natężeniu 2 ampery. Zgodnie z prawem Ohma, napięcie na końcach przewodnika wynosi:
U = I * R = 2A * 5Ω = 10V
Dzielnik prądu to specjalne równoległe połączenie dwóch lub więcej pasywnych elementów elektrycznych, takich jak oporniki. W takim układzie, natężenie prądu elektrycznego w jednej z gałęzi dzielnika zasilanego prądem stałym jest zawsze mniejsze od natężenia prądu wejściowego (zasilającego) i zależy tylko od stosunku wartości użytych elementów.
Jeżeli mamy dwa rezystory R1 i R2 połączone równolegle, a przez nie przepływa prąd I, to prąd I1 przepływający przez rezystor R1 wynosi: \\(I_1 = I \cdot \frac{R2}{R1 + R2}\\) Podobnie, prąd I2 przepływający przez rezystor R2 wynosi: \\(I_2 = I \cdot \frac{R1}{R1 + R2}\\)
Dzielnik napięcia to czwórnik, który zapewnia uzyskanie określonego stosunku pomiędzy napięciem wejściowym a wyjściowym. Dzielniki napięcia buduje się z elementów pasywnych, takich jak rezystory, kondensatory lub cewki.
Jeżeli mamy dwa rezystory R1 i R2 połączone szeregowo, a na końcach tego układu jest przyłożone napięcie U, to napięcie U1 na rezystorze R1 wynosi: \\(U_1 = U \cdot \frac{R1}{R1 + R2}\\) Podobnie, napięcie U2 na rezystorze R2 wynosi: \\(U_2 = U \cdot \frac{R2}{R1 + R2}\\)
21. Sformułować i na przykładzie objaśnić II prawo Kirchhoffa.
II Prawo Kirchhoffa (Napięciowe), W dowolnym oczku obwodu elektrycznego prądu stałego suma algebraiczna napięć źródłowych „E” jest równa sumie algebraicznej napięć odbiornikowych „U”.
Np. |
|
(1) |
Jeśli oczko nie zawiera źródeł napięcia „E” to suma algebraiczna napięć odbiornikowych „U” równa się zeru, (Zasada Bilansu napięć).
Np. |
|
(2) |
22. Sformułować i na przykładzie objaśnić prawo Ohma.
Natężenie prądu „I” płynącego przez przewodnik „R” jest wprost proporcjonalny do napięcia „U” przyłożonego między jego końcami.
|
|
(3) |
23. Omówić dzielnik prądu w obwodach prądu stałego.
Dwa lub więcej pasywnych elementów elektrycznych (np. rezystory),które są połączone równolegle.
Prądy płynące przez rezystory połączone równolegle rozpływają się odwrotnie proporcjonalnie do wartości ich rezystancji:
|
|
(4) |
|
|
(5) |
24. Omówić dzielnik napięcia w obwodach prądu stałego.
Dwa elementy pasywne (np., rezystory), które są połączone szeregowo.
|
|
(6) |
Napięcia na rezystorach połączonych szeregowo mają się do napięcia zasilania jak ich rezystanacje do rezystancji zastępczej:
|
|
(7) |
25. Wyjaśnić fizycznie istotę prądu elektrycznego.
Jest to uporządkowany ruch ładunków elektrycznych. Prąd elektryczny możemy wyrazić zależnością:
|
|
(8) |
Natężenie prądu elektrycznego to stosunek ładunku elektrycznego „Q”, który przepływa przez przekrój przewodu w czasie „t”, do tego czasu.
Jeśli natężenie prądu elektrycznego w funkcji czasu nie ulega zmianie , to taki prąd nazwiemy prądem stałym.
Jeżeli prąd elektryczny w funkcji czasu zmienia swoją wartość, to taki prąd nazwiemy prądem zmiennym
26. Scharakteryzować rezystor idealny jako element obwodu elektrycznego.
Rezystor (Opornik) jest to element pasywny, w którym zachodzi zamiana energii elektrycznej na ciepło.
Rezystor Idealny to abstrakcyjny model matematyczny, służacy do opisu właściwości rezystora w prosty sposób. Cechy:
- Ohmowski charakter: Rezystor idealny jest ohmowski, co oznacza, że stosunek napięcia (V) do natężenia prądu (I) jest stały i niezależny od wartości napięcia i prądu. Zgodnie z prawem Ohma, rezystancja (R) jest stała i wynosi V/I.
- Brak indukcyjności i pojemności: Rezystor idealny jest pozbawiony indukcyjności (L) i pojemności (C). Oznacza to, że nie ma opóźnienia w reakcji prądu na zmiany napięcia oraz brak efektów pojemnościowych.
- Brak efektów termicznych: Rezystor idealny nie generuje ciepła w wyniku przepływającego przez niego prądu. W rzeczywistości rezystory rzeczywiste zawsze generują trochę ciepła z powodu oporu elektrycznego, ale model idealny pomija ten aspekt.
- Stała wartość rezystancji: Rezystor idealny posiada stałą wartość rezystancji niezależną od częstotliwości prądu przemiennego czy wartości napięcia.
- Bez wpływu temperatury: W rezystorze idealnym temperatura nie ma wpływu na jego rezystancję. W rzeczywistych rezystorach zmiany temperatury mogą wpływać na wartość rezystancji.
27. Scharakteryzować kondensator idealny jako element obwodu elektrycznego.
Kondensator jest to dwójnik pasywny zachowawczy, zdolny do akumulowania energii w polu elektrycznym
Kondensator idealny to abstrakcyjny model matematyczny, który opisuje właściwości kondensatora w sposób idealny. Cechy:
1. Brak strat energii: Kondensator idealny nie generuje strat energii w postaci ciepła ani innych form. W rzeczywistości kondensatory rzeczywiste zawsze mają pewne straty energetyczne związane z rezystancją wewnętrzną i innymi czynnikami.
2. Bez oporu: Kondensator idealny jest pozbawiony oporu elektrycznego, co oznacza, że prąd może swobodnie przepływać przez niego bez żadnych strat.
3. Bez indukcyjności: Kondensator idealny nie posiada indukcyjności, co oznacza, że nie ma oporu na zmiany prądu. W rzeczywistości kondensatory mają pewną indukcyjność, zwłaszcza te z długimi przewodami lub spiralne struktury.
4. Brak efektów rezystancyjnych i pojemnościowych: Kondensator idealny nie ma wpływu rezystancyjnego ani pojemnościowego na obwód. W rzeczywistych kondensatorach występują pewne efekty związane z rezystancją i pojemnością, ale model idealny pomija te aspekty.
5. Zależność ładunku i napięcia: Zgodnie z równaniem kondensatora Q = CV, gdzie Q to ładunek, C to pojemność kondensatora, a V to napięcie na kondensatorze, kondensator idealny utrzymuje stały stosunek ładunku do napięcia.
6. Bez wpływu temperatury: Kondensator idealny nie jest podatny na wpływ temperatury. W rzeczywistych warunkach zmiany temperatury mogą wpływać na właściwości dielektryka w kondensatorze.
28. Scharakteryzować cewkę idealną jako element obwodu elektrycznego.
Cewka (Induktor) jest to dwójnik pasywny zachowawczy, zdolny do gromadzenia energii w polu magnetycznym. Indukuje się w niej napięcie zwane siłą elektromotoryczną (SEM)
Cewka idealna to abstrakcyjny model matematyczny, który opisuje właściwości cewki w sposób idealny. Cechy:
1. Brak oporu: Cewka idealna jest pozbawiona oporu elektrycznego, co oznacza, że prąd może swobodnie przepływać przez nią bez żadnych strat na skutek oporu. W rzeczywistości cewki mają pewien opór, który generuje ciepło podczas przepływu prądu.
2. Indukcyjność: Główną cechą cewki idealnej jest jej zdolność do indukowania napięcia w odpowiedzi na zmiany prądu. Wzrost prądu przez cewkę powoduje wzrost strumienia magnetycznego, co z kolei indukuje napięcie w cewce zgodnie z prawem Faradaya.
3. Brak strat mocy: Cewka idealna nie generuje strat mocy, co oznacza, że nie zamienia energii elektrycznej na ciepło. W rzeczywistości cewki rzeczywiste mają pewne straty związane z oporem elektrycznym ich cewek.
4. Brak pojemności: Cewka idealna jest pozbawiona pojemności elektrycznej. W rzeczywistości, cewki mają pewną pojemność, zwłaszcza te z długimi przewodami lub skomplikowanymi konstrukcjami.
5. Brak wpływu temperatury: Cewka idealna nie jest podatna na wpływ temperatury. W rzeczywistości, zmiany temperatury mogą wpływać na właściwości magnetyczne rdzenia cewki i tym samym na jej indukcyjność.
6. Stała indukcyjność: Indukcyjność cewki idealnej jest stała i niezależna od wartości prądu czy napięcia. W rzeczywistości, indukcyjność cewki może się zmieniać w zależności od różnych czynników.
29. Parametry przebiegu sinusoidalnego (amplituda, wartość skuteczna, wartość średnia, przesunięcie fazowe, częstotliwość). Napięcia i prądy jako sygnały sinusoidalnie zmiennych wielkości fizycznych.
· Amplituda- (amplituda funkcji) lub inaczej największa wartość, którą osiąga funkcja sinusoidalna czyli
· Częstotliwość- „f”, czyli liczba okresów na sekundę [Hz]
· Okres funkcji- „T”, [s]
· Pulsacja- „w”, [rad/s]
· Kąt fazowy (inaczej faza początkowa),[rad]
· Przesunięcie fazowe- różnica faz, dwóch przebiegów sinusoidalnych o jednakowej pulsacji. (!Napięcie wyprzeda w fazie prąd!)
· Wartość skuteczna- wartość prądu stałego, który przepływając przez niezmienną rezystancje R, w czasie odpowiadającym okresowi T, spowoduje wydzielenie na tej rezystancji takiej samej ilości energii cieplnej, co prąd sinusoidalny w tym samym czasie:
· Wartość średnia- średnia arytmetyczna wartości w jednym okresie.
30. Podstawowe wielkości fizyczne obwodów elektrycznych w dziedzinie liczb zespolonych (prąd, napięcie, moc).
31. Podstawowe idealne elementy obwodów elektrycznych w dziedzinie liczb zespolonych.
32. Wyjaśnić spełnienie I prawa Kirchhoffa na podstawie wskazań trzech amperomierzy elektromagnetycznych, które są włączone w gałęziach połączonych w jednym węźle.
33. Wyjaśnić spełnienie II prawa Kirchhoffa na podstawie wskazań trzech woltomierzy elektromagnetycznych, które są włączone w przykładowym oczku obwodu elektrycznego.
34. Definicja pola magnetycznego. Podstawowe wielkości charakteryzujące to pole.
Polem magnetycznym nazywamy przestrzeń otaczającą magnes trwały lub przewodnik przewodzący prąd.
1. Indukcja magnetyczna (B): Indukcja magnetyczna to miara siły pola magnetycznego w danym punkcie. Oznacza się ją literą "B" i jednostką jest tesla (T) w układzie SI.
2. Natężenie pola magnetycznego (H): Natężenie pola magnetycznego, oznaczane jako "H", mierzy siłę pola magnetycznego wytwarzanego przez prąd elektryczny. Jego jednostką w układzie SI jest amper na metr (A/m).
3. Siła magnetyczna: Siła magnetyczna działa na poruszające się ładunki elektryczne w polu magnetycznym. Jest proporcjonalna do ładunku, prędkości i składowej prostopadłej do pola magnetycznego.
4. Strumień magnetyczny (Φ): Strumień magnetyczny to ilość linii pola magnetycznego przechodzących przez daną powierzchnię prostopadle do tej powierzchni. Oznacza się go jako "Φ" i jednostką jest weber (Wb) w układzie SI.
35. Definicja pola elektrycznego. Podstawowe wielkości charakteryzujące to pole.
Pole elektryczne to obszar wokół naładowanego ciała, w którym działa siła elektryczna na inne naładowane ciała. Pole elektryczne można opisać za pomocą koncepcji linii pola elektrycznego, które wskazują kierunek, w jakim działa siła elektryczna na dodatni ładunek próbny umieszczony w danym punkcie przestrzeni.
Podstawowe wielkości charakteryzujące pole elektryczne to:
1. Natężenie pola elektrycznego (E): Natężenie pola elektrycznego to ilość siły elektrycznej wywieranej na jednostkowy dodatni ładunek próbny umieszczony w danym punkcie pola. Oznacza się je jako E i jednostką w układzie SI jest volt na metr (V/m).
2. Napięcie elektryczne (V): Napięcie elektryczne między dwoma punktami w polu elektrycznym jest pracą wykonaną w przesuwaniu jednostkowego dodatniego ładunku od jednego punktu do drugiego w przeciwnym kierunku pola elektrycznego. Jednostką napięcia jest volt (V).
3. Praca elektryczna (W): Praca elektryczna wykonana nad ładunkiem w polu elektrycznym jest równa iloczynowi napięcia (V) i przemieszczenia (d) tego ładunku w kierunku przeciwnym do pola. Praca jest mierzona w dżulach (J).
4. Ładunek elektryczny (q): Ładunek elektryczny to właściwość materii, która jest nośnikiem oddziaływań elektromagnetycznych. Jednostką ładunku w układzie SI jest kulomb (C).
36. Przenikalność magnetyczna i jej fizyczne znaczenie.
Przenikalność magnetyczna to właściwość materiału, która określa, w jaki sposób materiał reaguje na pola magnetyczne. Jest to wskaźnik, jak łatwo dany materiał ulega namagnesowaniu w obecności pola magnetycznego. Oznacza się ją symbolem μ (mu) i mierzy się w jednostkach henrów na metr (H/m) lub tesli na amper (T/A).
1. Namagnesowanie materiału: W obecności pola magnetycznego materiały z przenikalnością magnetyczną różnią się w zdolności do zostania namagnesowanymi. Materiały ferromagnetyczne, takie jak żelazo, mają dużą przenikalność magnetyczną, co oznacza, że łatwo ulegają namagnesowaniu w silnych polach magnetycznych. Z kolei materiały paramagnetyczne i diamagnetyczne mają niższą przenikalność magnetyczną i słabiej reagują na pole magnetyczne.
2. Zachowanie w obwodach magnetycznych: Przenikalność magnetyczna wpływa na właściwości obwodów magnetycznych, takich jak cewki i transformatory. W cewkach, wartość przenikalności magnetycznej rdzenia wpływa na indukcyjność cewki i zdolność do przenoszenia energii magnetycznej. W transformatorach, wartość przenikalności magnetycznej również ma wpływ na przekazywanie energii między cewkami.
B=μ⋅H
3. Wpływ na właściwości magnetyczne materiałów: Przenikalność magnetyczna jest ściśle związana z magnetyzacją materiałów w obecności pola magnetycznego. Materiały o wysokiej przenikalności magnetycznej są przydatne w różnych aplikacjach, takich jak konstrukcja rdzeni transformatorów i cewek.
4. Wsparcie dla układów elektronicznych: Zrozumienie przenikalności magnetycznej jest kluczowe w projektowaniu układów elektronicznych, zwłaszcza tych, które wykorzystują pola magnetyczne, takie jak cewki indukcyjne i transformatory. Odpowiedni dobór materiałów magnetycznych może wpłynąć na wydajność tych urządzeń.
37. Indukcja elektromagnetyczna i jej fizyczne znaczenie. Reguła Lenza.
Zjawisko powstawania siły elektromotorycznej SEM w przewodniku na skutek zmian strumienia pola magnetycznego.
Reguła Lenza: Indukowany prąd elektryczny ma taki kierunek, że przeciwstawia się zmianie strumienia pola magnetycznego, który go wywołuje. ( a więc zmniejsza się strumień magnetyczny gdy jest w stanie narastania, a zwiększa się gdy jest on w stanie zanikania)
1. Generowanie prądu elektrycznego: Indukcja elektromagnetyczna jest podstawą dla generatorów elektrycznych. Kiedy przewodząca pętla porusza się w polu magnetycznym lub gdy zmienia się pole magnetyczne wokół przewodzącej pętli, wytwarzane jest napięcie elektryczne, co indukuje przepływ prądu elektrycznego w obwodzie.
2. Przeciwdziałanie zmianie pola magnetycznego: Reguła Lenza opisuje istotne zjawisko samoobrony w elektromagnetyzmie. Napięcie indukowane działa tak, aby przeciwdziałać zmianie pola magnetycznego, które je wywołało. To zachowanie jest zgodne z zasadą zachowania energii.
3. Zasada pracy i energia: Zjawisko indukcji elektromagnetycznej jest związane z przekształcaniem energii mechanicznej (ruchu) na energię elektryczną. Generatory prądu przemiennego są oparte na tym zjawisku i wykorzystują je do przekazywania energii mechanicznej w postaci ruchu obrotowego na energię elektryczną.
4. Transformatory: Indukcja elektromagnetyczna jest również używana w transformatorach do przekazywania energii elektrycznej między cewkami przy różnych poziomach napięcia. Zmiana prądu w jednej cewce indukuje napięcie w drugiej cewce, co umożliwia skuteczne przekazywanie energii elektrycznej.
38. Energia pola magnetycznego. ???
39. Pojemność elektryczna i energia pola elektrycznego.
Pojemność elektryczna (C):
Pojemność elektryczna kondensatora definiowana jest jako ilość ładunku (Q), który można zgromadzić na jednostkowym potencjale elektrycznym (V):
Jednostką pojemności w układzie SI jest farad (F), co odpowiada jednemu kulombowi ładunku zgromadzonemu na kondensatorze przy napięciu jednego wolta.
Energia pola elektrycznego (We):
Energia pola elektrycznego to energia przechowywana w polu elektrycznym w wyniku obecności ładunków elektrycznych. Dla kondensatora, energia pola elektrycznego (We) można wyrazić wzorem:
40. Prawo Coulomba.
Siła „F” wzajemnego oddziaływania dwóch punktowych ładunków elektrycznych „Q1”, „Q2”, jest wprost proporcjonalna do iloczynu tych ładunków i odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości „r” między nimi.
|
|
(9) |
41. Przenikalność elektryczna i jej fizyczne znaczenie
Przenikalność elektryczna to właściwość materiałów, określająca zdolność danego materiału do przewodzenia prądu elektrycznego pod wpływem pola elektrycznego.
1. Pojemność kondensatora: Przenikalność elektryczna jest bezpośrednio związana z pojemnością kondensatora. Im wyższa przenikalność dielektryka, tym większa pojemność kondensatora. Wyraża to zdolność dielektryka do "przyciągania" i "przechowywania" ładunku elektrycznego między przewodzącymi płaszczyznami kondensatora.
2. Wpływ na indukcyjność cewki: Przenikalność elektryczna ma również wpływ na indukcyjność cewki, szczególnie w przypadku cewek zawierających rdzenie magnetyczne z dielektrykami o różnej przenikalności. Zmiana przenikalności może wpływać na ilość pola magnetycznego, co z kolei wpływa na indukcyjność cewki.
3. Dielektryki w kondensatorach: Materiały dielektryczne z różnymi wartościami przenikalności elektrycznej są używane w kondensatorach w celu optymalizacji ich właściwości. Wybór dielektryka może wpływać na temperaturową stabilność kondensatora, jego rozmiar, masę i inne parametry.
4. Właściwości izolacyjne: Materiały o wysokiej przenikalności elektrycznej często wykorzystuje się jako izolatory elektryczne, ponieważ mają zdolność do ograniczania przepływu prądu elektrycznego.